delft-hull-op-de-fiets.reismee.nl

6-11 augustus, Rochester - Beccles, 281 km. Totale reisafstand 793 km.

Het schiet niet erg op met regelmatig bloggen! Te vaak kom ik pas heel laat in de middag – zeg maar begin van de avond – bij mijn hotel aan, en er is dan eenvoudigweg geen tijd meer voor, met alle noodzakelijke dingen die dan gedaan moeten worden (fietswasje, douchen, eten). En ik kom vaak pas zo laat aan, omdat ik telkens weer de afstand korter inschat, of eigenlijk: de tijd die het kost de dagafstand te fietsen te kort inschat. Met al het puzzelen, obstakels nemen en gedwongen heuvels oplopen keldert mijn gemiddelde snelheid op sommige dagen tot onder de 10 km/u…… En dit is dan nog met pauzes buiten beschouwing gelaten, dus pure fietssnelheid (langzaamheid). Het is niet anders. Maar goed, hier dan toch de verslagen van de afgelopen 6 fietsdagen! En onder “foto’s” de foto’s per dag, en via “alle reisverhalen” rechts in het beeld vind je alle reisverhalen in volgorde.


Rochester – Gravesend, vrijdag 6 augustus, 20 km

De hele ochtend heb ik gewerkt aan de blog van 1-5 augustus, eerst op m’n kamer, en daarna in de pub van het hotel. Dit behoort tot een keten, Wetherspoon, en is goedkoop en populair. Ze hebben inderdaad vette pub-happen, maar je kunt ook iets gezondere keuzes maken, en zo ontbijt ik met “Eggs Royale” (muffins met gepocheerd ei, gerookte zalm en rucola), een vers fruitsalade en onbeperkt koffie voor slechts GBP 8!

Zodoende vertrek ik pas in de middag. De temperatuur is lekker, maar het waait hard, zeker als ik de brug over de Medway overga.
Een stad uit is altijd wat complex. Er zijn opbrekingen, ik moet een steile heuvel over en kom langs militair terrein waar een streng bord staat dat dat fietsers moeten afstappen – en zo loop ik dus weer een eind. Eenmaal de stad uit moet ik de heuvels over naar het stroomgebied van de Thames, die min of meer parallel noordelijk van de Medway ligt. Opvallend hoeveel afval hier langs de weg ligt. Waarom? Willen mensen graag op een vuilnisbelt leven? En kun je iets wat je vol hebt meegenomen, niet leeg mee terugnemen?
Ook de alom aanwezige fastfoodrestaurants dragen in belangrijke mate bij aan dit probleem. Maar het is natuurlijk vooral de verantwoordelijkheid van de mensen zelf. En het zijn hier niet alleen blikjes, plastic flessen en kartonnen etensverpakkingen; ik zie ook kapotte kinderwagens, wasmachines en bouwafval langs de weg liggen…… Na de heuvels kom ik bij een vlakte langs de Thames waar een stenig, net fietsbaar paadje door de National Cycle Network is uitgezocht. Met mooie in het wild groeiende vlinderstruiken, dat wel.
Het terrein is enerzijds militair oefenterrein, maar nu grazen er loslopende paarden en koeien. Leuk stuk om te fietsen! Na het nemen van een fietshekje,
waar ik steeds bedrevener in word , komt het pad uiteindelijk uit bij een bedrijventerrein van Gravesend met autosloperijen e.d. en wederom ontzettend veel afval.
Aan het eind is het pad met een hek afgesloten en moet k m’n weg uit het terrein zoeken. Dan is het nog maar een klein stukje naar m’n hotel van vanavond, “The Clarendon Royal Hotel”. Klinkt chic en op booking.com leek het ook heel wat, maar het valt nogal tegen. Hoog vergane glorie gehalte. Klein warm kamertje, waar de vouwgordijnen niet naar boven kunnen worden getrokken om iets van frisse lucht binnen te laten. Met klemmetjes die ik bij me heb improviseer ik e.e.a. Op het grasveld met picknickbanken aan de Thames, voor het hotel, drink ik een welverdiend 0.0 biertje.
En zit daar een tijdje in het late middaglicht, voordat ik met het avondritueel begin.


Gravesend – Chelmsford, woensdag 7 augustus, 54 km

Vandaag is me nog eens heel duidelijk geworden – voor zover ik het nog niet wist – in wat voor een geweldig fietsland wij wonen. Met veel aparte fietspaden, speciale fietsrichtingwijzers (die witte met rode opdruk) en duidelijke regels voor fietsers, als volwaardige verkeersdeelnemers. Want dat is er hier in Engeland maar heel beperkt. Het was dus niet zo’n beste dag. Als iemand me het vandaag had gevraagd zou ik absoluut hebben afgeraden hier te gaan fietsen. Wat een drama! Mijn fietstraject van vandaag was vooral een combinatie van een puzzeltocht en een hindernisbaan. Ik ben van 09.00 tot 18.30 u onderweg geweest, met slechts 2 pauzes van een half uur, en heb daarin dus 54 km weten af te leggen. Ik ben nu veel vermoeider dan die dag in Zeeland, toen ik drijfnat geregend ben, maar wel 99 km had gefietst. Ik heb het echt een beetje gehad. Oké, genoeg gemopperd, nu even een feitelijk verslag. De dag begon met de oversteek van de Thames, in een klein veerbootje voor voetgangers en fietsers, vind ik altijd leuk.

Aan de overkant - in county Essex – fiets ik eerst langs de rivier naar het oosten en kom daar bij het historische Tilbury fort. Ook in stervorm gebouwd, zoals veel Nederlandse forten en waterliniewerken.
Volgens mijn kaart, van Sustrans, liep het fietspad daar dood, maar volgens Google maps zou je er verder kunnen rijden, en dat zou een stuk afsnijden. Helaas, Sustrans had gelijk. Dus weer rechtsomkeert gemaakt en na enige tijd route 13 weer opgepakt. Had ik hiervoor, in Kent, al wat heuvels gehad, hier in Essex beginnen ze gelijk nog een stuk steviger.

Zoals altijd is het een beetje mijn weg zoeken, mede omdat recent de weg is gerenoveerd. En zo kom ik ineens op een stuk bijna-snelweg met gescheiden rijbanen en hard rijdende auto’s. Dat lijkt me niet zo verstandig, en ik zie dat er een fietspad even van de weg af ligt, maar afgescheiden met een hekwerk. Wat nu? Dan komt mijn redder in nood, een vriendelijke spraakzame oudere man die aan komt fietsen en die omstandig uitlegt waar ik heen moet, en dan mijn bagage aanpakt over het hek en vervolgens mijn fiets. Maar dan moet ik er zelf nog overheen, en het hek is nét iets te hoog…. Ik bedenk al dat ik mijn spullen weer terug zal pakken en de paar honderd meter over het gras terug ga lopen, maar dan komt de man aan met een paar bakstenen die daar toevallig liggen, en zo kan ik er precies overheen stappen!

De fietsvoorzieningen en -aanwijzingen zijn niet altijd even best hier, maar de mensen zijn wel heel aardig, en dat maakt een hoop goed! De man fietst dan ook nog een stuk met me mee om me goed uit de wijk te loodsen. Deze hindernis heb ik dus gehad. Daarna volgen wat “normale” hindernissen, zoals nog een heel steile heuvel:
Daarna moet ik een stuk door een bosgebied, en aan de manier waarop de fietsbordjes daar verborgen staan, overwoekerd door braamstruiken, had ik natuurlijk al kunnen vermoeden dat het mis zou gaan.
In het bos krijg ik op een gegeven moment het idee dat ik de verkeerde kant opga, maar het bos is dichtbegroeid, en ik zie maar een klein stukje bewolkte lucht, en het gaat ook nog even regenen, dus het is lastig te bepalen. Ik volg toch trouw de bordjes, maar na 25 minuten kom ik weer precies uit bij het punt waar ik het bos ben ingegaan….. Dat ga ik niet nog eens proberen! Ik fiets er met een omweg omheen. Dat lukt, mede dankzij de hulp en aanwijzingen van een vriendelijk jong meisje en later van een aardige oudere vrouw. Verder veel op stoepen gefietst, met geregeld op- en afstappen. Toch ook nog langs een mooi landweggetje gekomen,
en laat in de middag nog een heuveltje....
Als toetje ligt mijn kamer in het overigens aardige hotelletje Riverside Inn in Chelmsford op de 3e verdieping!
Wel heel goed geslapen.


Chelmsford – Colchester, donderdag 8 augustus, 66 km

Vandaag was het een betere dag dan gisteren. Weliswaar nauwelijks sneller kunnen fietsen, maar dat kwam door veel steile hellingen, niet zozeer door erg veel gezoek. Chelmsford uit fietsen gaat vrij goed en ik kom bij het punt waar route 13 aansluit op route 1 en vervolg dan die, als het goed is tot aan Hull.

Fantasierijke markeringen zet de National Cycle Network op dit soort kruispunten neer! Ik kom na een uurtje uit bij een punt waar de organisatie een keuze geeft in de routes: de normale route 1 over een stenig/zanderig pad met kuilen, zo te zien 2 km lang, of een 2x zo lange omweg, maar wel over asfalt.
Ik kies voor dat laatste – de smalle bandjes van mijn Van Herwerden Road Master X Lady zijn nu eenmaal niet zo geschikt voor ruwe paden. Maar bij de omweg stuit ik op de waarschuwing “ford”, en dat betekent een doorwaadbare plaats door een rivier. Lijkt me ook niet zo handig met m’n bepakte fiets. Dus ik rij nog wat verder om, waar ik spijt van krijg. Heel veel steile heuvels en wat dwalen. Maar wel mooi onderweg, met tussen de dichtbegroeide weggetjes af en toe even een uitzichtpunt.
Terug op de route kom ik langs het plaatsje Maldon, dat ligt aan de monding van een riviertje en de Heybridge Basin, een baai direct in open verbinding met de zee. Pittoresk haventje, en alle schepen liggen vast op de modder/zand, want het is eb.

Verder rond de baai kom ik bij het sluisje van de rivier. Het is er druk met dagjesmensen.
Het routebordje 1 wijst heel duidelijk naar het betonnen voetpad langs de baai, en dat volg ik een tijdje, maar krijg toch het idee dat het niet klopt. Ik vraag het aan een voorbijganger, maar de man is wel aardig, maar weet het ook niet precies. Toch ga ik maar terug, en volg de gewone weg. Een paar honderd meter daarna zie ik dat ik inderdaad weer op de goede route zit. Later in de middag ontbreken er op verschillende plaatsen bordjes, en moet ik goed op de kaart kijken waar ik moet afslaan of een bocht nemen. En af en toe even in de berm kijken.
In Colchester heb ik een kamer geboekt in een klein hotel dat gerund wordt door een Spaanse familie. Ze raden me o.a. Thais restaurant aan. Hoe internationaal wil je het hebben?


Colchester – Woodbridge, vrijdag 9 augustus, 64 km

Het ontbijt hier is zeer matig, met smakeloos wittig roerei, waterig sinaasappelsap uit een pak en een plastic potje met mierzoete vruchtenyoghurt. Spanjaarden die een Engels ontbijt proberen te maken, dat gaat gewoon niet goed! In een postagentschap beneden aan de weg (die zie je hier in veel winkels) stuur ik routekaarten die ik niet meer nodig heb naar huis. Ik twijfel of ik ook wat kleding terug zal sturen – het is hier nu al een tijd vrij warm en mogelijk heb ik niet alles nodig. Vlak voor ik Colchester uit fiets kom ik langs een winkelcentrum waar bij het Halford’s filiaal groot aangegeven “bike repair” staat. M’n banden beginnen wat zacht te worden, mogelijk kunnen ze hier opgepompt worden? Dat kan! De aardige, heel lange, jongeman loopt met me mee en geeft de banden een stevige oppepper. Verder leuk gesprek over fietsen – hij is wel eens in Nederland geweest en is jaloers op onze fietsfaciliteiten. En op de lengte van onze hotelbedden! Vervolgens weer veel steile wegen, ook in woonwijken:

En met enige regelmaat ontbreken route-aanduidingen. Zo ook bij een pub op een kruispunt, waar ik van de nood een deugd maak en op m’n gemak lekkere koffie drink en met behulp van google maps de richting bepaal.
Hier ook gezocht naar hotel voor vanavond. Blijkt lastig en duur, zo tegen het weekend. Maar ik vind toch iets in Woodbridge. Dan weer op weg. Het is mooi weer, zelfs vrij warm, 25-26 graden. Mooie huizen in deze streek, mooie uitzichten, pittig fietsen.

Rond half vier kom ik bij een punt waar het fietsroutebordje naar rechts wijst, maar volgens een omleidingsbord is de weg daar geblokkeerd.

Maar geldt dat ook voor fietsers? En hoeveel omrijden is het, en belangrijker, kom ik ergens weer terug op de route? Ik pak de richting van de omleiding, maar na een paar honderd meter bel ik aan bij een huis, waar een vrouw met een baby op de arm me verzekert dat ik er nog gewoon door kan. Zó blij dat ik het even gevraagd heb! Dus toch weer omgekeerd. Zodra je bij een wat grotere plaats komt, zoals nu bij Ipswich, hebben de routemakers van het National Cycle Network geprobeerd om alternatieve paden en weggetjes te vinden om je zonder al te grote verkeersdrukte toch in de binnenstad te laten komen. Dat resulteert in soms héél smalle paadjes achter garages, langs spoorlijnen e.d.
Het is dan laveren tussen de brandnetels en de doornige bramenstruiken.
Na een korte drinkpauze in de binnenstad van Ipswich ga ik op weg voor de laatste 15 km, en dan kom ik op dit punt:
Hello Hetty, did you see? I did not know I would cross the Atlantic plus the American continent and get so close to your place this trip ! What a nice surprise!

Woodbridge blijkt een aardig plaatsje, en ook het hotel is leuk. Zou hier eigenlijk nog wel een nachtje willen blijven, en dus een rustdag inlassen, maar het is niet zeker of dat lukt, even morgen afwachten. De hamstringpees in mijn rechterbeen doet pijn, mogelijk door het vele op- en afstappen. Een dag rust zou fijn zijn.


Woodbridge – Yoxford, zaterdag 10 augustus, 41 km

Helaas, er is toch geen kamer vrij in The Bull Inn. De eigenaresse verwijst me naar een ander hotel hier in Woodbridge, maar ook dat zit vol. In een koffietentje ga ik nu naarstig op zoek op booking.com, en ik vind wat. Opgelucht ga ik terug om m’n boeltje te pakken, en dan krijg ik bericht dat boekingen elkaar gekruist hebben en kan ik weer beginnen. Vind uiteindelijk een veel te duur hotel in Yoxford, ca. 6 km van de route af. Maar het is wel goed volgens de reviews en ziet er vrij chic uit. Dus maar op weg. Het stórmt vandaag! Het is niet koud, en ik heb de wind grotendeels mee, maar het is heel vermoeiend fietsen, telkens die windvlagen. Voor het eerst deze tocht zet ik mijn helm op. Ook tegen vallende takken. De hamstringpees vind het allemaal niet leuk, en ik onderhand ook niet meer. Ben echt moe. Ik neem voor mijn doen dan ook bijzonder weinig foto’s vandaag. Wel deze, die laat zien hoe niet meer nodige telefooncellen in Engeland soms opnieuw gebruikt worden:

Halverwege, in Framlington drink ik thee. Als ik wegfiets kijk ik even opzij, en daar ligt zomaar dit imposante kasteel.
Toch nog even een beeld van onderweg:
Even over vijven kom ik bij het hotel in Yoxford aan, dat er van buiten wel goed uitziet. Binnen, bij de receptie, zie ik eigenlijk al dat het vergane glorie en rommelig is. Dito kamer.
Mooi op de foto’s, maar haren in het afvoerputje van het bad, de douche erboven geeft geen warm water en stofraggen aan het plafond van de kamer. Nadat ik gebeld heb en de jongen van het hotel het bad alsnog heeft schoongemaakt, ga ik er toch maar in. Heel groot en diep, lekker.
Voor morgenavond heb ik alvast een kamer geboekt in een Wetherspoon hotel in Beccles, van dezelfde keten als die in Rochester, die me goed beviel. En voor een derde van de prijs van dit hotel…..


Yoxford – Beccles, zondag 11 augustus, 36 km

Vandaag een heel wat betere dag dan de afgelopen paar dagen. De temperatuur is goed, het waait nog wel hard, maar het is niet meer zo’n storm als gisteren en ik fiets vrij makkelijk. Ik slaag erin met een afsnijding weer terug op de route te komen, uiteraard over een heuvel heen. Boven, over de weg en over de akker naast de weg, schieten allemaal patrijzen driftig weg als ik aan kom fietsen. Verderop staat een graansoort die ik niet ken, allemaal kleine bolletjes, iemand een idee?

Het is mooi hier, en landelijk. De route voert over kleine binnenweggetjes met weinig verkeer. Eigenlijk zo’n beetje als ik het me had voorgesteld. (Overigens zit ik al een tijdje in county Suffolk – weet niet meer precies waar die grens met Essex liep.) Na zo’n anderhalf uur kom ik in het plaatsje Halesworth via een echt fietspad door een graasgebied van koeien en vervolgens een park. In de hoofdstraat hou ik een koffiepauze bij een klein eettentje en raak daar in een leuk gesprek met de eigenaresse, die halve marathons loopt en mee wil doen met een nachtelijke fietstocht vanuit Londen van 160 mijl (meer dan 250 km!). Ook met de man die aan het andere tafeltje zit heb ik een heel gesprek. Dat is toch wel erg leuk van Engeland, dat je zo makkelijk met mensen aan de praat raakt. Natuurlijk omdat er geen taalprobleem is, maar de mensen hier zijn ook gewoon aardig en spraakzaam.
Dan weer op weg. Na een tijdje kom ik zowaar een andere vakantiefietser tegen, die zie je hier niet zoveel. Hij heeft een heel stoere, zwaar bepakte fiets.Het blijkt een Fransman uit La Rochelle, die sinds april onderweg is. Hij is al door Schotland en de Orkney eilanden gekomen, en is nu op weg naar Dover. Mogelijk gaat hij ook nog door België en Nederland. En kennelijk heeft hij geen eindtijd voor ogen, een echte avonturier dus! We gaan elk ons weegs en even later is het goed opletten bij deze spoorwegovergang:
Nog een landelijk plaatje:
Onderweg was ik op deze smalle weggetjes al tweemaal een grote vrachtwagen tegengekomen met paardenvervoer. Passeren gaat dan heel rustig, ik duik de kant in en de vrachtwagen rijdt langzaam voorbij. Maar nu zie ik waar ze naar op weg waren, kennelijk:
Er is een paardenveldrace geweest of hoe zoiets ook mag heten. Vind het wel een typisch Engels beeld. Bij de toegangsweg naar Beccles staat dit historische gedenkteken – apart.

In Beccles zelf wordt een rommelmarkt gehouden, ook pal voor mijn hotel. Het is even manoeuvreren om er doorheen te komen met de fiets zonder iemand of iets te raken!

Het hotel en de pub zijn zoals ik verwachtte, levendig en behoorlijk. Na inchecken e.d. heb ik nog tijd om de plaatselijke belltower te beklimmen.

Morgen weer verder!


Reacties

Reacties

Wouter en Jannie

Hallo Tanja,
Wat knap weer van je om wederom zo een fietstocht te ondernemen.
Jammer, dat er zoveel tegenzit met daarbij zoveel uitzoekerij.
We krijgen wel weer een prachtige indruk van Groot Britannie.
We wensen je nog hele goede fietsdagen toe en sterkte met je hamstringblessure.
Geniet er nog maar van.

Magda

Hoi Tanja,
Wat een etappe, heb bewondering voor je en doe het je zeker niet na.
Een hele puzzel om je doel te bereiken. Wens je nog veel succes, maar ook plezier toe.
Groetjes ?‍♀️

Irene

Leuke verhalen. Succes met de verdere reis.

Trees

Ik heb bewondering voor je . Zo een km en dan zoveel moeten uitzoeken maar hoe trots ben je dan als alles lukt. Obstakels zijn er om te nemen en dan weer met frisse moed verder. Ik vind het leuk hoe je je verslag schrijft en de foto,s erbij.
Tot de volgende keer en ik hoop wel dat je toch een beetje uitrust tussen de kilometers .
Hartelijke groet

Denis en Marina

Hoi Tanja, zo te lezen gaat het nog allemaal goed ( op een kleine blessure na) Heel veel sterkte met de goede weg vinden de komende dagen. Leuk om al je belevenissen te lezen. Heel veel succes verder !!!

elly gordijn

Het lijkt wel een opstacle run. Have fun.

Yvonne

Hoi Tanja. Je hele reis is 1 groot puzzel avontuur. Petje af. Het weer is ook wennen, veel wind en wolken. Doe rustig aan en geniet. Wij krijgen n leuke indruk van GB.

Hetty

Ja, ik hep je verhaal wel gelezen. Leuk dat je kam naar California! (: Veel geluk met je verder rijen. (I hope that my poor Hollandse is understandable -- I am doing pretty well in understanding your writing -- not bad for a 4-year-old. (: Safe travels! Veel liefs, Hetty.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!