Ja, ik ben nu dan eindelijk begonnen met de fietsreis. Vanwege de hitte had ik de start uitgesteld van dinsdag 23 juli naar vrijdag de 26^e. Een goed besluit, denk ik. Fietsen met volle bepakking (is ook weer wennen) bij een temperatuur van meer dan 35 graden Celsius leek me iets te veel uitdaging :-). Hieronder de eerste drie dag tot dag verslagen, met enkele foto’s er tussenin (als me dat deze keer lukt….) en onder het tabje foto’s, meer foto’s per dag gegroepeerd.

Delft/Wateringen – Hellevoetsluis, vrijdag 26 juli, 45 km

Zoals gebruikelijk veel later weggegaan dan gepland en gehoopt. Enerzijds door eigen irritant uitstel/treuzelgedrag, anderzijds door gedoe met reislaptop / opzetten blog e.d. Donderdagavond nog assistentie gehad van “studentaanhuis”, en zo te zien is nu alles opgelost!

Het was dus al half één voordat ik de deur achter me dicht deed en met fiets + al m’n bagage met de auto naar de garage in Wateringen vertrok. Is handig, net als vorig jaar: de auto krijgt een onderhoudsbeurt en APK keuring terwijl het de garage uitkomt, en de auto is gelijk gestald tijdens mijn vakantie. Bij de garage alles uitgeladen, fiets opgetuigd en vertrokken om 13.00 u.

Het was toen natuurlijk al zo’n 33 graden. Na 250 m een eerste stop bij een fietsenwinkel: de reservebanden die ik nog had hebben een groot ventiel, en dat past niet op de nieuwe velgen. Juiste nieuwe binnenband met Frans ventiel gekocht en verder richting Hoek van Holland, waar ik de LF1 kustfietsroute ga oppakken. Even voorbij ’s Gravenzande lijkt er een iets koeler windje te staan. Lekker! In Hoek van Holland moet ik ruim een uur wachten op de veerboot die me naar de Maasvlakte zal brengen. Niet erg, ik drink wat bij een viskraam en hier is het zelfs nog iets koeler. Ik schat een graad of 27. Om 15.20 u vertrekken we voor een prettig tochtje.

En dan, tot mijn grote verrassing, komen we langs een strandje waar een groep zeehonden heerlijk ligt te zonnen! Speciaal hiervoor mindert de veerboot vaart, zodat we ze goed kunnen zien en foto’s maken. Dit is wel heel onverwacht, en zo dicht bij huis!

Na een half uur stap ik af op de Maasvlakte. Industriegebied, goederenoverslag, wegen, kaal land, kortom: lelijk! Over een verbindingsdam fiets ik naar Oostvoorne en zit ik ineens in een prettig natuurgebied. Het wordt helaas ook wel weer iets warmer…… En dan staan daar ineens dwars op het fietspad een paar paarden! Die lopen hier los.

Even verderop zie ik in de verte in het veld een hertje. Om nog maar niet te spreken van al die verschillende soorten meeuwen en ganzen die ik overal zie. Een dagje vol dieren, dus.

Om bij mijn hotel in Hellevoetsluis te komen moet ik 5 km van de LF1 route afwijken. Het hotel heet “Roompot Cape Helius Beach Hotel”, belachelijk lange naam. Het bestaat uit een complex appartementsgebouwen in een soort Amerikaanse strandstijl, in wit en lichtblauw hout. Mijn kamer ligt in het hoofdgebouw, en heeft een balkon met uitzicht op het Haringvliet (op sommige kaarten staat Deltageul?). De fiets mag ik door het hotel rijden, met de lift naar de 1^e etage, en op het balkon zetten.

Uiteraard ga ik nog even zwemmen. Als ik daarna gedoucht heb, m’n fietsbroek heb uitgewassen (vaste prik op fietsreizen!) en naar het terras wil gaan om te eten, régent het ineens heel hard. Dus maar binnen gegeten. Redelijke pasta met gamba’s en – zoals het op de kaart staat – “shilly” saus :-).

Hellevoetsluis – Zoutelande, zaterdag 27 juli, 99 km

De kamer is ruim, de douche – hoewel in bad – is lekker en het uitzicht en balkon zijn aangenaam, máár…… er ligt weer eens een matrasbeschermer onder het laken met een rubber/plastic laag aan de onderzijde. En dus word ik middenin de nacht heet en zwetend wakker. Ik begrijp de hygiëne-overwegingen van hoteleigenaren wel, maar dit is zó oncomfortabel! Moest verboden worden. Bij volgende hotels eraan denken een eventuele matrasbeschermer te verwijderen.

Na behoorlijk ontbijt de fiets gepakt op de kamer (handig!) en ik vertrek redelijk vroeg. Dan blijkt al dat de afstandsaanduiding op de kaart niet klopt met de werkelijkheid. Volgens de kaart is het 3.9 km naar het knooppunt waar ik de LF1 route weer oppak, maar volgens mijn tellertje zijn het er 5! Naderhand nog eens het tellertje gecontroleerd aan de hand van de borden, en dat klopt. Vandaar dus dat de voor vandaag geplande en op basis van de routekaart berekende afstand van 82 km in werkelijkheid 99 km was!

Weer op de LF1 route gekomen bij de Haringvlietdam, van Voorne-Putten naar Goeree Overflakkee. Het weer is grijs, bewolkt, het waait en het is koel (19 graden), maar het is nog wel droog. Dat zal veranderen in de loop van de dag……

De route volgt de duinranden van de eilanden, en kronkelt gezellig door mooie bosgebieden. Dat betekent dus ook dat de afstand van A naar B met de LF1 route 1,5 tot 2x zo lang is als de directe weg. Maar wel leuke fietspaden en ik kom door het pittoreske plaatsje Goedereede.

Daarna over de Brouwersdam naar Schouwen-Duiveland. Aan de zeekant van die dam allemaal kitesurfers, en in het Grevelingenmeer aan de andere kant windsurfers. Een paradijs voor sportieve watersporters. Het is ook steeds harder gaan waaien en het regent inmiddels. Ik ga koffie drinken ergens op de dam in een strandtent die hoog op palen boven de zee staat.

Ik lees daar de eerste aanmoedigingen voor mijn tocht op whatsapp en op de blog. Leuk, die reacties! Dan weer verder door de duinen langs de kust. Hier kan ik alvast goed oefenen voor de heuvels in Engeland straks. Absurd steile duinhellingen, waar ik zowel lopend tegenop moet, duwend en zeulend met mijn zwaarbepakte fiets, als omlaag lopend. Zo steil durf ik echt niet naar beneden te fietsen.

Bovenop wel weer mooi uitzicht

(in nieuw shirtje, uitgezocht op zichtbaarheid :-))

En kort daarna een wat curieus natuurfenomeen, wandelende duinen:

Dan kom ik bij de Oosterscheldekering, de derde van de grote Deltawerken die ik vandaag passeer. Voel wel iets van ontzag en trots op mijn land. Ben nooit zo chauvinistisch, maar dit is toch wel heel knap.

Alléén, op die 9 kilometer lange dam gaat het steeds harder regenen. Zeg maar gerust dat de sluizen van boven open gaan. Al gauw heb ik, ondanks het regenjack, bijna geen droge draad meer aan mijn lichaam. Bij Breezand, net op Walcheren, duik ik een strandpaviljoen binnen om even bij te komen. Als ik mijn voeten op de grond zet komt het water tussen mijn tenen door boven uit mijn schoenen lopen……. Ik zit ruim een uur in het paviljoen en drink thee en koffie, elke met een bonbon, en krijg tussendoor ook een bitterbal aangeboden van het huis. Dat kan best als late lunch :-).

Nog lang niet opgedroogd moet ik toch verder. Het is dan heel even gestopt met regenen. Ik fiets langs een bungalowpark bij Breezand. Jaren geleden hebben mijn zus Sonja en ik hier een week een aardig, maar enigszins aftands huisje gehuurd. Dat kwam wel goed uit, want we hadden Breston bij ons: Leonbergse hond, reu, tafelhoog en het lieverdje woog tussen de 70 en 75 kg. Zelfs hij kon hier geen schade aanrichten! Tegenover het bungalowpark een strand waar ook honden mochten komen – was een hele fijne vakantieweek! Goede herinneringen. Ergens in het duinbosgebied verderop zie ik drie reeën en een jong. Hierbij de wat mislukte poging die te fotograferen.

En dan gaat het weer plenzen. De laatste kilometers, 22 volgens de kaart vanaf Breezand langs de kust tot aan Zoutelande, blijken er 29 te zijn. Heb even spijt niet dwars over het eiland doorgestoken te zijn. Maar ja, ik wil toch de héle LF1 route doen. Ik kom door Domburg, aardig plaatsje, maar heel erg toeristisch. Dan, tegen steeds sterkere wind en regen in naar Westkapelle, op de uiterste punt van het eiland. Eenmaal daar voorbij, om de hoek als het ware, krijg ik eindelijk wind mee. Het vakantiepark waar ik een huisje heb gehuurd, ligt even voorbij Zoutelande. Ik betaal er EUR 177 voor, plus EUR 7,50 voor handdoeken. Het bestaat uit een kamer met keukenblokje en een badkamer. Schandalige prijs, maar ik kon hier in het hoogseizoen niets anders vinden.

Ik trek alle natte spullen uit, neem een warme douche en ga (weer droog en in normale kleren) eten in de brasserie van het park.

Uiteraard hier in Zeeland: mosselen.

Zoutelande – Sluis, zondag 28 juli, 40 km

Het heeft de hele nacht stevig doorgeregend, maar als ik opsta en vertrek is het droog. Door de duinen het korte stukje naar Vlissingen. Leuke stad, zo te zien.

En geboorteplaats Michiel Adriaenszoon de Ruyter.

Ik weet de dienstregeling van het veer Vlissingen – Breskens niet, maar als ik bij het kaartjesloket aankom, vertrekt de boot over anderhalve minuut. Dat haal ik net en achter me gaat het hek dicht. Ik sjor de fiets vast en ga naar boven. De boot is een catamaran, en zou stabiel moeten liggen, maar toch deint het af en toe zodanig, dat ik me goed vast moet houden bij het lopen op dek.

Aan de overkant, bij een biologisch koffie- en theehuis, neem ik koffie en een brownie als ontbijt en schrijf verder in m’n dagboekje – basis en geheugensteun voor deze blog. Ondanks heel dreigende bewolkte lucht is het nog steeds droog als ik weer op de fiets stap. Een lang stuk in westelijke richting volgt, met stevige wind pal tegen. Er zijn veel wandelaars, die breed uitwaaieren op het fietspad. Nog nooit zoveel m’n fietsbel gebruikt. Bij mooi weer zouden al deze vakantiegangers natuurlijk op het strand liggen, maar nu, met 18 graden, donkergrijze bewolking en harde wind gaat men maar wandelen. Ik hoor voornamelijk Duits spreken, en zie er vanaf te roepen dat het handiger en veiliger is aan de linkerkant van de weg te lopen. Weet niet of dat in Duitsland ook een regel is, en om dat dan weer uit te moeten leggen.…

Bij Cadzand Bad, zo’n beetje heet uiterste puntje van Zeeuws Vlaanderen, is een vliegerfestival, leuk gezicht!

Voorbij Cadzand kom ik bij het Zwin, van oorsprong een zeearm die Brugge met de Noordzee verbond. Het is nu een slufter, die de grens vormt tussen Nederland en België.

Ergens boven op een duin, bij een uitzichtpunt over het Zwin, zijn allemaal borden geplaatst met haiku gedichtjes, die betrekking hebben op het gebied. Zitten mooie bij!

Van daaraf keer ik trouwens linksom landinwaarts, en gelijk heb ik de wind mee, een verademing. Na een theestop in het plaatsje Retranchement kom ik al gauw in Sluis. Ook heel toeristisch, toch leuk. Mijn hotel heet “De Dikke Van Dale”; Sluis is de geboorteplaats van de 19e-eeuwse Johannes Hendrik van Dale, inderdaad, die van het Groot woordenboek der Nederlandse taal.

Het hotel is prettig, traditioneel en dit keer kan de fiets droog gestald worden in de parkeergarage. Na douche en omkleden wil ik aan dit blog beginnen, maar de wifi reikt niet tot aan mijn kamer. Dan maar in de hotelhal, aan een tafel bij de bibliotheek. Later loop ik Sluis in voor de avondmaaltijd. Het wemelt er van de mosselrestaurants, maar die heb ik gisteren al gehad. Het wordt een goeie pizza in een modern Italiaans restaurant. Teruglopend naar het hotel merk ik dat het nog steeds droog is.